Το δείλι

Κοντά μου είσαι
πάντα
αγάπη προσδοκείς,
σαν έρθει η μαύρη ώρα
και γω δεν είμαι κει,
θα είναι πια το τέλος
μιας όμορφης αυγής.

Φεγγάρι θα ‘σαι τότε,
ψηλά στον ουρανό
θα φέγγεις όλο πόνο,
γεμάτο σπαραγμό.

Μα ευκαιρία είναι
να ρίξεις λίγο φως
σε τούτο τον κόσμο
που είναι σκοτεινός.

Και μόνη δε θα είσαι,
άστρο πλάι σου εγώ,
συντροφιά θα σου κρατάω
σαν πούλια,
σαν αυγερινός.