Αμφιβολία

Περπατώ
           σε έρημους δρόμους
           συνεχώς
           αναζητώντας
να βρω
           τον πόνο αυτόν
           που θα με κάνει
           με ζήλο
να ζω
           κάθε στιγμή
           μαζί σου
           ιλαρά
και να ευτυχώ
           που έχω δίπλα μου
           εσένα
           διαρκώς
να κοιτώ
           με αισθήματα
           γεμάτα στοργή
           και σεβασμό
ενόσω νοσταλγώ
           τα χρόνια τα παλαιά
           που με γέμιζες φιλιά
           με πάθος τυφλό
και καρτερώ
           να βιώσω ξανά
           εμπειρίες σαν αυτές
           πραγματικά μοναδικές
δίχως να μπορώ
ποτέ να ξεχαστώ·
ανησυχώ,
γι’ αυτό σε ρωτώ,
μ’ αγαπάς όσο σ’ αγαπώ;