Αφύπνιση

Διψασμένος κήπος ο λογισμός,
καθάρειες στάλες αδημονεί
τη φλογισμένη ανάσα να λυτρώσει,
η ψυχή είθε να βρει θαλπωρή.

Πύον στάζει το μελάνι,
κόμμι αναβλύζει απ´ τη γραφή,
ακυβέρνητη ευθύνη η γνώση,
το σκοτάδι δε χαράσσει η σιωπή.

Ταλανισμένος βράχος αναστενάζει,
νηνεμία αναζητεί.
Σ´ ένα χώμα π´ αργοσβήνει,
η ανεμώνη φέρει τη γιορτή.